Eerste werkdag

What a day, what a day! Het was pittig en afmattend. Ik moest om 7 uur beginnen, dus om 6:15 uur zat ik al op mijn fietsje. Heerlijk wanneer het nog zo rustig en koel is! Deze keer, na onderweg al gevraagd te hebben reed ik wel direct goed en kwam ik een kwartier voor 7 uur aan. De stipheid zit er nog wel in hoor ;-). De kinderen van de creche kwamen een voor een binnen druppelen. Er vloeide her en der de nodige tranen, maar daar werd weinig aandacht aangeschonken. Nadat de andere vrijwilligster binnen kwam, zijn we met een jongetje naar een polikliniek gegaan om zijn wond even te laten verzorgen. Hij was eerder uit bed gevallen en had een enorme wond op zijn voorhoofd opgelopen.
Eefje was vorige week met hem geweest en had toen een 1,5 uur moeten wachten. Dus we vreesde het ergste, maar gelukkig konden we direct doorlopen omdat ze werd herkend. Hier geldt nog altijd als ze je kennen krijg je sneller iets gedaan! Het was overigens een behoorlijke stukje lopen naar de poli en de zon begon al genadeloos te schijnen. Onderwijl kwamen we ook langs een illegale vuilnisbelt, wat je hier overigens wel vaker ziet. Langs de kant van de weg wordt gewoon afval gedumpt en niemand kijkt er naar om. Ik zag zelfs maden kruipen, echt afschuwelijk! En zo zonde ook...

Maar goed terug gekomen zijn we met de aller kleinste aan de slag gegaan. Voor zover dat kan, met de middelen die je hebt. De kinderen hadden niets om mee te spelen, dus ben ik naar tante Lottie gegaan. Van haar kreeg ik een zak met speelgoed, waar de kinderen bijna de gehele ochtend naar hartelust mee hebben gespeeld. Het was erg leuk om met de kleintjes bezig te zijn, ze zijn zo lief en schattig. En je ziet dat ze echt willen leren en dingen best snel oppakken, maar worden ze totaal niet uitgedaagd of gemotiveerd.
Leuk verhaal is ook nog te vertellen over een kleintje die in een emmer met water is gaan zitten. We zaten met een aantal te spelen op de grond en tant Nita, was er blijkbaar een kwijt. Dus die ging kijken waar ze was gebleven. Op een gegeven moment roept ze ons om te komen kijken. Was mevrouwtje in een emmer met water gekropen, die er stond om kindjes te wassen. We kwamen niet meer bij van het lachen en ik heb direct een foto van haar genomen. Ik gaf haar geen ongelijk, het was ook erg warm!

Zover de eerste helft van de ochtend, die op een gegeven moment toch ook wel erg lang was. Omdat je ook zo weinig kunt. Er was een sterfgeval dus moesten we de groep van de naschoolse overnemen. Wel! dat was andere koek! De kinderen waren druk, onbesuist en baldadig. Gewoonweg omdat ze zichzelf moesten vermaken. Met de blokken die we eerder voor de kleintjes hadden gebruik, mochten ze even spelen. Eerst ging dat nog vrij netjes en werden er mooie creaties gebouwd, maar al gauw werd er mee gegooid en soms zelfs bijna hersens ingeslagen. Ook moest er worden gegeten, wat een nog grotere zooi achterliet. Terwijl er ook nog eens kinderen binnen druppelde die van school afkwamen. Alles sprong over mekaar, met elkaar, stoeide met elkaar en rende door de ruimte. Ik probeerde al het rijst wat er op de grond was gevallen bij elkaar te vegen, want het was een grote puinhoop. En ondertussen ook kinderen uit elkaar te halen, ze te voorzien van water en ook nog aardig te blijven ;-)
Ik was gesloopt na afloop! Als ik dit dagelijks zou moeten doen, dan zou je me kunnen wegdragen. Mijn waardering voor diegene die dit dagelijks doet!
En natuurlijk moest ik na afloop nog die fijne fietstocht naar huis maken, ik denk dat ik in die 45 minuten zeker 2 tinten donkerder ben geworden!