Een beetje verwaarloosd...

Hallo allen,

Ik ben jullie niet vergeten hoor, maar er was gewoon ff niets bijzonders te melden. Vandaag was mijn eerste werkdag voor deze week. Want maandag was ik vrij, dit gold overigens voor bijna iedereen. Suriname kent namelijk een hele scala aan bevolkingsgroepen en dus ook veel feestdagen. In de 2 weken dat ik nu hier ben, heb ik verschillende bijzondere dagen voorbij horen komen. Zo was afgelopen maandag dan de viering van 150 jaar Chinese immigratie. En was het rondom het onafhankelijkheidsplein feestelijk versierd en waren er allerlei activiteiten in de stad en werd de avond afgesloten met vuurwerk. Daardoor had ik dus een heerlijk lang weekend.

Ik begin hier aardig gewend te raken moet ik zeggen. In het begin, was ik 's middags gesloopt en deed ik regelmatig wel even een middagdutje. Het warme weer mat je namelijk ontzettend af. Maar nu ben ik in staat om het beter vol te houden.
Inmiddels heb ik geboekt voor 3 tripjes, namelijk een citytrip, een tripje naar St. Laurent (Frans Guyana) en naar Brownsberg en daar zullen jullie dus binnenkort wel de verslagen van kunnen terug lezen. An (onze geliefde collega) is samen met haar man nu ook in Suriname. Wat voor mij een complete verrassing is geweest. We zijn in ieder geval van plan om regelmatig even met mekaar af te spreken.

Waar ik wel een beetje van baal, is dat het vrijwilligerswerk me een beetje is tegengevallen. Ik had gehoopt dat we meer om handen zouden krijgen en meer zouden kunnen betekenen voor het tehuis. Nu worden we min of meer gebruikt als krachten die alle k**** klussen mogen opknappen waar de anderen geen trek in hebben. Vandaag bijvoorbeeld, waren 2 tantes die normaal gesproken de BSO kinderen opvangen 'em gewoon een hele ochtend/middag gepeerd naar de stad. Zonder opgaaf van redenen of overleg en ook niet hoelang ze weg zouden blijven! Die kinderen zijn zowat niet te handhaven, ze luisteren voor geen meter, alleen bij stemverheffing en dan ook maar voor heel even. Ik heb de meiden echt zien zwoegen om de ochtend door te komen. Toen we om 13 uur de handdoek in de ring gooiden, waren ze nog niet terug! Tot nu toe ben ik ook alleen maar bezig geweest met de baby en peutergroep en heb verder nog niets bijzonders gedaan. Ik zou een begin maken met een bibliotheek of zoiets dergelijks, bleek bij navraag dat er al een aanwezig was. Kon alleen nog niet ontwaarden waar dat dan zou moeten zijn, maar goed, wie ben ik. De 2 anderen zijn bezig dossiers aan te leggen van de kinderen, maar ook dit gaat moeizaam. We hebben afgesproken om volgende week met z'n alleen (vieren) om de tafel te gaan zitten, om te kijken hoe we het tij kunnen keren. En hoe we het voor ons zelf leuk kunnen houden, maar ook hoe we het anders moeten gaan doen. Wordt dus nog vervolgd...