Sint Laurent

Gisteren heb ik mijn eerste binnelandse trip gemaakt en het was een leuk avontuur. Ik werd om 8 uur opgepikt door de reisleider en zijn we nog 2 anderen gaan ophalen. Alles bij elkaar bestond de groep uit 12 personen. varierend in de leeftijd van begin 20 tot ver in de 70. Een gevarieerd gezelschap dus. Ik zat samen met Wendel (reisleider) en 2 vrouwen van het reisbureau waar ik deze trip heb geboekt en een oudere dame in een sedan auto. We waren zoals je het noemt, zwaar beladen. Zowel de dames als de reisleider, waren vol van postuur. We zaten met z'n drieen op de achterbank gepropt, ik zat in het midden. Het eerste deel van de weg ging nog redelijk, deze was nog goed begaanbaar en geasfalteerd. Maar naar mate de reis vorderde werd de weg steeds slechter! Kuilen, kraten in de weg en drempels en dan die verzengende hitte maakte het soms gewoonweg een hel. We gingen alle kanten op, ik ging soms nog net niet door het plafont. De auto had het ook zwaar te verduren, af en toe dacht ik nog even en dan zitten we zonder onderstel. De trip duurde heen zo ongeveer 3 uur, daar de tussenstop niet meegerekend. De rest van het gezelschap volgende in een busje achter ons. Deze werd bestuurd door de vrouw van de reisleider, Petra. Zij werden onderweg nog opgehouden door een lekke band, dat is ons allemaal gelukkig bespaart gebleven.

En toen waren we eindelijk dan in Albina en zag je aan de overkant Frans Guyana liggen. Dat was een mooi gezicht om te zien. De bootjes (korjalen) die op het strand lagen te wachten op klanten voor de overtocht. Er heerste een gigantische bedrijvigheid. Aan alle kanten wordt je aangesproken of je een boot nodig hebt of iets wil kopen. Op de markt hebben we nog eten gekocht en hebben we de oversteek gemaakt naar het Franse deel. De overtocht duurde niet langer dan 10 minuten. En toen stonden we in een stukje Europa in de tropen. Heel erg apart. Het verkeer rijd hier ook gewoon rechts, wat ook weer even wennen was. En dan natuurlijk alles in het Frans. Ook hier werd het overgrote deel van de winkels gerund door Chinese, die redelijk tot goed Frans spraken. Maar ook verder niets anders spraken dan dat. De straten waren schoon en opgeruimd en er reden kleinere en nieuwere auto's rond. Veel huizen konden echter wel een opknap beurt gebruiken. Na een korte wandeling, hebben we aan het water onze lunch genuttigd. Met een geweldig uitzicht op de Marowijne rivier. Dacht ik naar een eiland te kijken, bleek het een begroeid scheepswrak te zijn. En toen ik beter keek bleken er meerdere scheepswrakken langs te kust te liggen, wat daar de verhalen van zijn, kan ik jullie helaas niet vertellen. We brachten een bezoekje aan het gevangenis " St. Laurent du Maroni". Die een belangrijke rol vervuld in de film van "Papillon". Over een kleine crimineel die onterecht veroordeeld wordt voor moord en een levenslange gevangenisstraf krijgt. Hij is vast beraden te ontsnappen, maar zijn poging mislukt en als straf wordt hij afgevoerd naar "Duivelseiland", waar nog nooit iemand ontsnapt is. Helaas konden we dit eiland niet bezoeken, omdat dit toch ook weer een overtocht is en daar geen tijd voor was. Dan zou het een trip voor 2 dagen moeten zijn, wil je dit er ook in opnemen. Aan het eind van de middag moesten we toch nog voortmaken om op tijd weg te rijden. Dit vooral gezien het feit dat de weg zo slecht en ook niet geheel verlicht was. Wil je natuurlijk ten alle tijden voorkomen dat je daar met autopech komt te staan. Het was een zeer vermoeiende, maar ook boeiende ervaring...